कविता: बेफिकीर

A poem on rain through the eyes of someone who has experience drought.

धरती च्या उदरात
काळ्याकभिन्न कातळात
इतकी माया दडलीये
तरीही आपण का करतोय आरोप तिचा पान्हा नीरस झाल्याचा?

तीन महिने तो हवा तसा बेफिकीर बरसून गेल्यावर
पुढचे नऊ मास
तिच्या प्रेमाचा पान्हा
कदाचित आठला हि नसता
जर आपल्याला वेळीच बापाची किंमत कळली असती

- हेरंब
ISupportNAAM